Τα ψυγεία εκείνων των δεκαετιών είχαν φοβερό στιλ (όπως δείχνουν οι τόσες και τόσες αντιγραφές που γίνονται σήμερα από μεγάλες εταιρείες) αλλά είχαν ένα μοιραίο χαρακτηριστικό: άνοιγαν με το γνωστό χερούλι μόνο απ’ έξω. Αυτό σήμαινε πως αν κάποιος για κάποιο λόγο κλειδωνόταν μέσα σε ένα ψυγείο, δεν υπήρχε κανένας τρόπος να βγει εκτός αν κάποιος το άνοιγε απ’έξω.
Τη δεκαετία του ’50 παρουσιάστηκαν πολλά κρούσματα με παιδάκια που κλειδώθηκαν μέσα στο ψυγείο μην γνωρίζοντας τον κίνδυνο. Τα παιδιά αυτά παίζοντας σκέφτηκαν πως το να κρυφτούν μέσα στο ψυγείο θα ήταν μια καλή ιδέα. Δυστυχώς πολλά από αυτά δεν εντοπίστηκαν γρήγορα από τους γονείς τους με αποτέλεσμα να πεθάνουν κλειδωμένα μέσα στο ψυγείο από ασφυξία.
Το πράγμα γινόταν ακόμα πιο δύσκολο, αφού οι συσκευές έκλειναν με αεροστεγές σφράγισμα από καουτσούκ, καθιστώντας πιο δύσκολο για τους γονείς να ακούσουν τα παιδιά τους που φώναζαν για βοήθεια.
Η κυβέρνηση στην Αμερική το 1956 πέρασε νόμο που απαγόρευε να κατασκευάζονται ψυγεία που να μην ανοίγουν και από τις δύο μεριές. Αυτή η απαγόρευση σύντομα εφαρμόστηκε και στον υπόλοιπο κόσμο.
Οι κατασκευαστές ξεκίνησαν να φτιάχνουν πόρτες που κλείνουν μαγνητικά και να μπορούν να ανοίξουν και από μέσα με λίγο σπρώξιμο. Μάλιστα παιδίατροι και ειδικευμένοι επιστήμονες συμμετείχαν στη δημιουργία μιας πόρτας που να μπορεί να ανοιχτεί εύκολα και από ένα μικρό παιδί. Σήμερα τα ψυγεία μπορεί εξωτερικά να μοιάζουν πολύ με τα ψυγεία εκείνης της εποχής αλλά είναι πολύ εξελιγμένα τεχνολογικά ώστε να μην υπάρχουν κίνδυνοι αυτού του είδους.
Από τότε οι θάνατοι μειώθηκαν αλλά δεν εξαλείφθηκαν τελείως, καθώς πολλοί άνθρωποι κράτησαν τα παλιά τους ψυγεία σε αποθήκες και γκαράζ, κάτι που είναι πολύ επικίνδυνο αν υπάρχουν παιδιά στο σπίτι. Το 2013 τρία παιδιά στην Αφρική πέθαναν επειδή κλειδώθηκαν μέσα σε παλιά ψυγεία που είχαν πεταχτεί κοντά στο σπίτι τους.
